Column | Vaste gasten, barista’s en hun gewoontes

Meer dan vijf jaar heb ik bij hetzelfde koffietentje achter de bar gestaan. Het was zo’n verstopt plekje midden in een woonwijk, waar eigenlijk alleen maar vaste gasten komen. Die vaste gasten heb ik goed leren kennen, zoals je je misschien wel kan voorstellen. En na vijf jaar zijn er ook behoorlijk wat rituelen, routines en gewoontes ingeslopen. Niet alleen bij mij, als barista, maar ook bij de vaste gasten.

Man met hond

Zo kwam er bijna dagelijks een wat stille man langs. Elke ochtend, na zijn americano, maakte hij uitgebreid gebruik van het toilet. We noemden hem uiteraard ‘de man die altijd komt poepen’. Mijn favoriete gewoonte was die van de buurkinderen, die altijd achter de bar renden om ons een dikke knuffel te geven. Dan hadden we ook nog de vrouw die altijd tot kwart voor vijf bleef zitten met haar ene latte macchiato, terwijl ze dondersgoed wist dat we om vier uur dichtgingen. Of de mevrouw die haar eigen bestelling niet zo goed kon uitspreken: ‘Mag ik een oetlie matka alsjeblieft?’ ‘Matcha met Oatly? Komt goed!’ Of dat stel dat altijd keurig hun servies opstapelde voordat ze vertrokken. Of de man die altijd krantenartikelen over koffie en havermelk uitknipte voor ons.

Regelmatig kwamen collega’s naar me toe met de woorden: ‘Man met hond is er weer.’ Ik wist daardoor meteen dat ik er een tijdje alleen voor zou staan, want deze man had de gewoonte om oneindig door te blijven ratelen. Er kwam een soort woordenkots zonder interpunctie uit zijn mond. Nieuwe collega’s kregen ook altijd een kleine heads-up voor ‘man met hond’. Want als hij begon te praten, kon je daar makkelijk een kwartier voor uittrekken. Ontzettend gezellig wel, als we er een keertje de tijd voor hadden.

Gewone gewoontes

Ik beschreef vaste gasten dus meestal aan de hand van hun bestelling of hun gewoontes. Want ook al wist ik wanneer ze zwanger waren, een nieuwe baan hadden of hun eerste huis gingen kopen, er ontbrak vaak een belangrijk stukje kennis: hun naam. Ik werkte niet bij Starbucks, dus ik vroeg zelden om iemands naam. En na vijf jaar vond ik het te ongemakkelijk om alsnog te vragen: ‘Hoe heet je eigenlijk?’ Grote kans dus dat jij bij je vaste koffietentje bekend staat als ‘de vrouw die de deur altijd opendoet voor anderen’ of als ‘de man die altijd twee kaneelbroodjes neemt’.

Onze eigen gewoontes vinden we allemaal zo normaal, zo gewoon. Vandaar ook de term ‘gewoontes’ natuurlijk. Waarschijnlijk hebben we veel van onze eigen rare, aandoenlijke en gênante gewoontes niet eens door. Maar barista’s weten als geen ander hoe gasten zich beter wel en niet kunnen gedragen in een koffiezaak. Het valt barista’s dan ook meteen op, als gasten afwijken van de gewenste, ongeschreven gedragsregels met hun ‘gewone’ gewoontes.

Schuldig

Barista’s hebben ze ook hoor… die gewoontes. Zo had ik een collega die de bestelbonnetjes altijd op de grond liet slingeren. Dat was zijn versie van de broodkruimels van Hans en Grietje. Als we hem kwijt waren, moesten we simpelweg het spoor van bonnetjes volgen. En ja, we hadden zéker wel een bon-prikker, maar toch belandden ze allemaal op de grond. Als de schoonmakers die avond nog bonnetjes vonden op de gekste plekken, wisten ze dat hij had gewerkt. 

Ik werkte ook met een collega die altijd één specifieke plek in de zaak compleet vergat. Gasten veranderden in Violet van de Incredibles als ze daar plaatsnamen. We noemden die plek de Bermuda-driehoek. Gasten verdwenen daar en werden keer op keer te laat begroet en geholpen. Ik had vanachter de bar perfect zicht op dat krukje, dus gasten hebben mij waarschijnlijk weleens horen vragen: ‘Is de Bermuda al geholpen?’ 

Die ene barista…

Nu ben ik nieuwsgierig, hè: vallen de gewoontes van barista’s net zo op? Staan barista’s bij vaste gasten bekend als ‘De barista die…’? Zoals de barista die altijd te koud of juist te warm opschuimt. De barista die altijd wat vergeet. De barista die altijd een hartje op het schuim van een espresso macchiato tekent. Of de barista die altijd foto’s maakt van haar latte art (guilty). 

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de gewoontes van barista’s die opvallen bij andere barista’s. Zoals de barista die doekjes altijd door elkaar haalt (een bardoekje dat even later voor het stoompijpje wordt gebruikt; daar krijg ik een fysieke reactie van). Of de barista die filterdragers schoonmaakt met water in plaats van een droge doek: rillingen. Of, nog erger, filterdragers helemaal niet schoonmaken en de puck lekker lang laten aankoeken. Maar goed, dat is misschien een onderwerp voor later… 

maak kennis

Dit is Rebecca

Je kent haar misschien van het instagramaccount ‘Bakkie met Becca‘, waar ze kletst over koffie en ons verwend met prachtige latte art. Onder de naam ‘Copy Koffie‘ schrijft ze én geeft ze als freelancer trainingen als barista. Haar passie voor copywriting en koffie komen hier perfect samen.

Op Lerine.nl neemt ze ons mee in alle leuke, gekke en memorabele dingen die ze meemaakt als barista.