Column | Bakfietsen en babyccino’s

Soms staat de hele stoep vol met Urban Arrows. Dan kunnen wij onze kont niet keren tussen de kinderwagens en de met snot besmeurde blokken op de grond. Af en toe rent er zelfs een kind achter de bar. Altijd met een sinaasappel in de hand. (Wat hebben kinderen toch met sinaasappels?) Parttime barista, parttime babysitter dus. Op zulke dagen is mijn werk net anticonceptie. Wel even een disclaimer: ik ben introvert en erg snel overprikkeld. Niet elke barista heeft er moeite mee als er op woensdagen meer kinderwagens dan volwassenen aanwezig zijn.

De tekst gaat verder onder de advertentie

Toch delen veel van mijn collega’s dezelfde ergernissen. Ouders vinden het bijvoorbeeld ontzettend vermakelijk als hun kinderen voor ze bestellen: ‘Ja, zeg het maar Otis. Mama wil een cap-pu-ccino. Kom op. Zeg maar.’ Vervolgens loopt de zaak vol en staat de bediening tien minuten vast bij één tafel omdat het kind niet durft te bestellen. De barista maakt ondertussen een babyccino klaar, want die gaat zonder twijfel ook besteld worden. Vaak met havermelk. Wij tekenen altijd een hartje bovenop het melkschuim met chocoladesaus of vegan karamel. Maar kennelijk zijn hartjes van chocoladesaus 2019. De peuters van nu willen princessen, dino’s en tijgers op hun babyccino. Een kind noemde mij ooit stom, omdat ik een
beertje maakte in plaats van een T. rex. Toen hij een paar dagen later weer met eisen kwam, heb ik DINO met chocoladesaus op zijn babyccino geschreven. Aan zijn blik te zien kon hij nog niet lezen, maar gelukkig kon z’n moeder er wel om lachen.

Ooit opent iemand een kindvrije koffietent, want dit is het topje van de ijsberg. Zo zou ik nog een volledige column kunnen wijden aan het geluidsniveau (!!), de croissantkruimels of de Wie Ben Ik?-kaartjes die door de helft worden gescheurd. Of kan ik schrijven over die ene keer dat een oudere vrouw in een scootmobiel zó klaar was met alle bakfietsen dat ze een aanloopje nam, vol gas gaf en er eentje omverreed. De scootmobiel stond bovenop de bakfiets. Als een standbeeld op een voetstuk. Missie geslaagd, bakfiets kapot.

Op andere momenten smelt ik volledig weg bij sommige gezinnetjes. Gezellig samen koffie drinken, kaneelbroodjes eten en kletsen. Dan wil ik alvast een kijkje kunnen nemen in mijn eigen toekomst. En het is als barista zó bijzonder om kinderen te zien opgroeien en gezinnen te zien uitbreiden. Mies zat nog in de kinderwagen toen ik haar leerde kennen. Nu herkent ze mij en komt ze altijd knuffelen. Fosse zat nog in de buik. Nu komt hij binnen op zijn step en krijgt hij een broertje.

Dus hierbij een kleine shoutout naar de ouders van Tommy, Ella, Fosse, Mies, Joekie, Bella, Mae, Bobbi, Siem en Reza. Jullie maken mijn werk een feestje. En geven mij heel veel inspiratie voor kindernamen.

– Rebecca